“Bilmezler yalnız yaşamayanlar, sessizlik nasıl korku verir insana.” Hayatta tarifi olmayan çok nadir şeylerden birisi yalnızlığın verdiği deliliktir.
İnsan yalnız yaşamaya layık değildir. Yalnızlık en büyük cezadır.
Yalnız yaşamaya layık olmadığı için yanlış insanlarla bile olsa yaşaması mı gerekir ? Veya yalnız olmak mı yanlış insanlarla olmak mı daha kötü ?
Şu ana kadar hiç bir iş görmedim tecrübesiz, hiç bir duygu görmedim üzüntüsüz, hiç bir saadet görmedim cefasız.
Hiç bir şey bir bedel ödemeden olmadığı gibi maalesef doğru insanları bulmakta, kolaylıkla olamıyor.
Bir insanın doğru birisi olduğunu anlamak için ondan öncekilerin yanlışlarını tanımamız gerektiğini unutmayın.
Yaşantımızda hiç bir acı, hiç bir kötülük bir kayıp değildir.
Acılarımızı biz seçeriz. Eğer bulunduğunuz yaşta o anda olan acıya kapılırsanız, ileride birde bunun pişmanlığını çekersiniz.
Canınız çok acıyabilir, çok kırılmış olabilirsiniz ama pes etmek, sizin pes etmenize sebep olan acınızdan daha çok acıtır.
Eğer kendinizi keşfetmez, anlık acılarınızla geleceğinizi etkileyen yaralar oluşturursanız, dört duvar arasında çektiğiniz bu acı ile bir dünya oluşturmuş olursunuz.
İleride çocuklarınıza hayat tecrübelerinizden bahsederken yüzünüzün gülmesini istiyorsanız, acılarınızı dünyanıza yaymayın. Siz ne yaşadıysanız onu yaşatmamaya söz verin.
Sizi ne üzdüyse siz üzmemeye söz verin. Unutmayın ki, yanlış insanlar her zaman yalnızdır ama her yalnız insan yanlış değildir..
