Tekirdağ’da son günlerde sessiz bir çığlık var, bilmiyorum duyanınız, işiteniniz var mı?
Gittiğimiz her yerde şikayetler geliyor, esnaf derdini anlatıyor.
Zaten ekonomi bozuk, tüketim azalmış. Vatandaşın cebindeki para azalmış. Doğal olarak da işletmelerin müşteri potansiyeli hayli düşmüş durumda.
Buna rağmen esnaflar ayakta durmaya çalışıyor; fakat sanki bir el var, esnaflar dükkanlarını kapatsın istiyor. İşsizlik patlasın, dükkanlar kapansın, ticaret durma noktasına gelsin…
Bu mu gerçekten yapılmaya çalışılan, anlayamıyoruz.
Esnafın yakasını tutan tutana; hâl böyle olunca da esnaf, şu anda sadece sessiz sessiz isyan etmekte buluyor çözümü.
Vergi dairesi bir yandan, denetimler ve cezalar bir yandan kabus gibi çökmüş esnafın üzerine.
Esnaf zaten ekonomik zorluklarla mücadele içinde; girdi maliyetleri uçmuş, elektrik, su, doğalgaz hak getire; kiralar deseniz dudağınız uçuklar, o derece.
Bu kadar zorlukla mücadele eden esnaflar yine de pes etmemek için uğraşıyor. Bu sefer de başka zorluklarla karşı karşıyalar.
Yüksek faizlere rağmen kredi çekme gayreti içerisine giriyorlar. Bankalardan kredi verilmiyor, Esnaf Odaları ise sessizliğe bürünmüş, “Aman bize bulaşmayın,” kafasındalar.
Ne yapacak bu esnaf?
Duyduğumuz kadarıyla işçi çıkarmalar başlamış. Yakında dükkan kapatmalar da başlayacak.
Özellikle ekonomik olarak zor bir dönemden geçtiğimiz bu zamanlarda, bari bu kadar zorlamayın, köşeye sıkıştırmayın esnafı…
Şehrimizi yöneten mülki amirlerin bu işe bir el atması lazım. Bu işe bir dur demesi lazım. Yoksa yarın esnaflar dükkanlarını kapattığında, orada yaratılan istihdamın yükünü onlar da hissederler. Şehrin ekonomisi, ticareti bu şekilde zora sokulmamalı. Belki de görmüyordunuz, duymuyordunuz; ama şimdi olan bitenden, son durumdan hepinizin haberi var. Gelin, bitirin bu zulmü…
Bir söz de şehrin siyasilerine edeyim, sonra yazıyı kapatayım:
Neredesiniz ey siyasiler? Uykunuzdan uyanın, Tekirdağlı esnafın size ihtiyacı var… Gidin, bir oturun, dertlerini dinleyin…
